Sefiller

Les Misérables, her zaman olduğu gibi, kesinlikle muhteşemdi! Oyuncular inanılmazdı, koltuklar fiyatına göre gerçekten iyiydi ve mekan kesinlikle muhteşemdi! Grand Circle tuvaletlerinin kesinlikle küçük olması dışında tek bir şikayet yok, üç tezgah var ama iki kişi odanın kendisine zar zor sığabilir ve kapı açıksa lavaboya veya mendillere ulaşamazsınız.

Çok az müzikal, Sefiller'in her gece sunduğu zamansız büyüye sahip olabilir, ancak canlı izlemek, neden tiyatro tarihinin en ünlü yapımlarından biri olarak kaldığını hatırlatıyor. Uvertürün ilk notalarından son, yürek parçalayıcı anlara kadar, performans nefes kesiciydi - hikaye anlatımı, müzik ve duygusal derinlikte bir ustalık sınıfı. Beni hemen etkileyen şey, müziğin katıksız gücü oldu. İkonik şarkılara aşina olanlar için bile, onları canlı olarak dinlemenin benzersiz bir heyecan verici yanı var. "I Dreamed a Dream" öylesine çiğ bir kırılganlıkla seslendirildi ki, salon nefesini tutmuş gibiydi. "On My Own" akıldan çıkmayan, samimi bir nitelik taşırken, "Do You Hear the People Sing?" seyircinin tüylerini ürperten bir enerjiyle patladı. Orkestranın hassasiyeti ve zenginliği, müziğin sahnedeki dramayla kusursuz bir şekilde örülmesine izin vererek her anı yükseltti. Oyuncular olağanüstüydü, her biri rollerini derinlik ve özgünlükle canlandırdı. Jean Valjean'ın yolculuğu, hem ahlaki mücadelelerini hem de sarsılmaz insanlığını yakalayan olağanüstü bir yoğunlukla tasvir edildi. Javert mükemmel bir kontrpuan oluşturdu; katı adalet anlayışı Valjean'ın şefkatiyle hem destansı hem de son derece kişisel hissettiren şekillerde çatıştı. Yürek parçalayan Fantine'den ateşli Enjolras'a ve yaramaz Thénardier'lere kadar yardımcı karakterlerin hepsi, hikayenin dünyasını canlı bir şekilde hissettiren bir nüans ve tutku dengesiyle sunuldu. Sahneleme ve set tasarımı da aynı derecede etkileyiciydi. Sefiller için ikonik olan döner sahne, ustaca bir hassasiyetle kullanıldı ve hikayeye sinematik bir akış kazandırdı. Sahne geçişleri akıcı, neredeyse zahmetsizdi ve seyirciyi ortaya çıkan dramın derinliklerine çekiyordu. Barikat sekansları özellikle çarpıcıydı; hem devrimin ihtişamını hem de özündeki insani bedeli yakalamak için ölçek ve samimiyeti birleştiriyordu. Işıklandırma da hayati bir rol oynadı - renk ve gölgedeki ince değişimler karakterlerin duygusal yolculuğunu yansıttı ve önemli anları abartısız bir parlaklıkla güçlendirdi. Ancak geceyi gerçekten unutulmaz kılan şey duygusal etkisiydi. Sefiller sadece bir müzikal değil; aşk, fedakârlık, adalet ve kefaret üzerine bir keşif. Temalar zaman ve kültürler arasında yankılanıyor ve prodüksiyon bu evrenselliği zarafetle yakaladı. Finalde duygulanmamak mümkün değildi - etrafımdaki pek çok kişi gözyaşlarını siliyor, son derece insani bir şeyin ortak deneyiminde birleşiyordu. Bu prodüksiyonu farklı kılan şey, gösteriyi samimiyetle dengeleme yeteneğidir. Evet, görkemli ve kapsamlı, yükselen korolar ve dramatik savaşlarla dolu, ama aynı zamanda son derece kişisel. Özünde, insanlar hakkında bir hikaye - mücadeleleri, hayalleri, dirençleri - ve perde düştükten sonra uzun süre kalıcı olan şey de bu. Tiyatrodan ayrılırken kendimi hem coşkulu hem de düşünceli hissettim. Sefiller beni sadece eğlendirmekle kalmamış, daha derinlerde bir şeyleri harekete geçirmişti. Seyircisini bu kadar derinden etkileyebilen, ona meydan okuyabilen ve onu harekete geçirebilen nadir bir yapımdır. Henüz canlı olarak deneyimlememiş olan herkes için Sefiller sadece bir müzikal değil, son notanın kaybolmasından çok sonra bile sizinle kalacak olan önemli bir tiyatro deneyimidir.

Benim için Londra'daki en iyi anlardan biriydi. Yoğun, nefes kesici ve heyecan verici. Bu deneyimi şiddetle tavsiye ederim.

Çok kolay ve pratik. Her şey harika

Gösteri mükemmeldi, aktörler mükemmeldi, gösteriyi şiddetle tavsiye ederim.