Tivoli Villa d’Este

Wejście do Villa d'Este prowadzi przez bramę na Piazza Trento, w sąsiedztwie kościoła Santa-Maria Maggiore. Główny budynek podzielony jest na 2 piętra, z których najwyższe stanowi część mieszkalną samowładnego d'Este. Niższe piętro otwiera się na niekończącą się serię sal, z których każda ma własny motyw religijny lub historyczny.

Dziś dziedziniec stoi w tym samym miejscu, co krużganek oryginalnego klasztoru, na którym zbudowano Villa d'Este. Jego najbardziej uderzającą cechą jest fontanna Wenus autorstwa Raffaelo Sangallo, przedstawiająca niezwykły posąg śpiącej Wenus. Fontanna otoczona jest doryckimi kolumnami i zwieńczona marmurowym popiersiem rzymskiego cesarza Konstantyna.

Z salonu roztacza się niezakłócony widok na rozciągający się poniżej ogród. Na sklepionym suficie znajduje się fryz i szeroki wachlarz fresków, które zostały zaprojektowane w 1568 roku przez Livio Agrestiego. Mury, niegdyś w jaskrawych kolorach w odcieniach złota i zieleni, oznaczone orłami, będącymi godłem rodziny d'Este, są dziś niestety zupełnie nagie.

Przestronny pokój szczyci się piękną mozaikową fontanną i kuszącym freskiem przedstawiającym ucztę bogów, w tym Jowisza oraz bogów i boginie Olimpu na suficie.

Niewątpliwie najbardziej satysfakcjonującą częścią wizyty w Villa d'Este jest górny ogród i jego zapierające dech w piersiach struktury, takie jak Fontanna Bicchierone, Loggetta Kardynała, Loggia Pandory, Grota Diany oraz Grota Egły i Eskulapa. Chociaż posąg Aegle spoczywa obecnie w Luwrze, a Eskulapa w Muzea Watykańskie.

Dolny ogród przeszedł masową renowację na początku XVII wieku i zastąpił swoje pergole i pawilon słynną Rotondą Cyprysów. Wraz z rustykalnymi fontannami, kolejną nie do pominięcia cechą jest Fontanna Diany z Efezu i jej niezliczone piersi, z których tryskają strumienie wody.

Ta fontanna przedstawiająca góry Tiburtine i ważne rzeki Tivoli jest architektonicznym arcydziełem. Owalna kamienna niecka, z której wypływa woda, przypomina przelewający się kieliszek szampana.

Spektakularne osiągnięcie swoich czasów, sto fontann zawiera blisko 300 wylewek o różnych wzorach wraz z trzema różnymi poziomami, z których woda wypływa z najwyższego poziomu w kolejności malejącej.

Ta oszałamiająca wizualnie fontanna jest miniaturową wersją Rzymu z posągiem Rzymu Zwycięskiego, łodzią z masztem obelisku, górami Apeninów i posągiem Aniene, boga rzeki.  

Jej mistrzowski projekt obejmuje centralną fontannę wystrzeliwującą wodę wysoko w powietrze i cztery miniaturowe rzeźby smoków u jej podnóża, tryskające strumieniami wody ze swoich pysków.

Pomysł na kaskadową fontannę wyszedł od Gian Lorenzo Berniniego w 1600 roku. Dziś imponująca konstrukcja jest wspierana przez potężne strumienie wody i trzy stawy rybne.